sayang isteri tinggal-tinggalkan

Tajuk kemain legend. Nak sendu aje bunyi.

Mengada-ngada.

Teringat ayat seorang adik kat laman sosial aku bila aku update status pasal beliau yang seeeeelaaaaluuuuuu kerja luar dan meninggalkan aku di rumah.

Sedih tau. SEDIH.

Suami aku seorang yang yang mempunyai jadual kerja tak menentu.

Amat tak menentu.

Sekejap ke sini. Sekejap ke sana.

Macam hantu raya pun ada. Klon pun ada.

Rushing aje terkadang.

Tengok kesian pun ada. Tapi beliau macam tak reti penat.

Terkadang pernah beliau kena pergi dua tempat dalam satu hari. Bayangkan.

Pernah jugak beliau kena pi Kuantan lepas tu bila dah balik,kena pi Gua Musang pulak.

Memang beliau rajin ke Gua Musang. Tengokkan power crusher Atlas Copco.

Sensorang. Penat. Mengantuk.

Aku risau tapi kang ada je jawapan beliau. Malas nak bertaki lebih.

Aku jugak yang sentap.

Selama beliau bekerja begini begitu ni,sekali je aku pernah ikut. Ke Gua Musang.

Pestaim beliau kena outstation lepas kahwin. Gila kau aku nak tinggal je.

Makanya ngekor lah aku. 

Itu je lah aku pernah ikut. Selebihnya...

TERPERUK LAH AKU KAT RUMAH!

Bila dia bagitau kena outstation,aku mula buat drama. Muncung panjang boleh mintak diikat.
Jadi bahan sentap tahap ibelih punya perangai.

Kalau bernasib baik,aku suruh dia hantar aku balik Karak.

Tak ada lah aku nak tinggal kat Selangor ni sensorang.

Punye beruk perangai aku.

Tapi itu minggu lepas lepas lepas lepas punya cerita.

Sekarang aku dah mampu pasrah kena tinggal.

Boleh senyum je lagi depan beliau.

Nampak red-dhoooo aku tu terserlah.

Supaya beliau dalam kerja dengan tenang kononnya.

Padahal,dalam hati.

Menjerit menangis merengek takut kena tinggal.

Ngeh!